“ใครจะไปคิดว่าเข้าเวิร์กชอปเรื่องความเป็นผู้นำ แล้วต้องมาเรียนเรื่องเคมีสมอง!” ยังจำรีวิวของ CEO ท่านหนึ่งที่เขียนให้กับเวิร์กชอป Anatomy of Leadership ของคุณแดเนียลได้แม่น หลังจากที่เขาได้เข้าเวิร์กชอปพร้อมกับทีมของเขา ในมุมที่ได้พบเจอกับผู้นำหลายท่านที่ได้เข้าร่วมเวิร์กชอป บทสนทนาทำนองที่ว่า “เราก็ให้โอกาสเต็มที่แล้วนะ” “เราไม่เคยว่าอะไรเขาเลยด้วยซ้ำ” “ก็มีพื้นที่ให้เขาเสนอไอเดียตลอด ทำไมเขายังไม่กล้า?” มันคือคำถามของผู้นำที่ ตั้งใจดีมาก ๆ ที่บางครั้งมันก็นำมาซึ่งความเหนื่อยใจอย่างเงียบ ๆ เพราะเขารู้สึกว่าตัวเองก็ “เป็นให้ทุกอย่างแล้ว” แต่คนในทีมยังไม่ก้าวไปไหน บทความนี้ก็เลยอยากขอเริ่มด้วยการลองอยากตั้งคำถามชวนคิด กับผู้นำที่เราอาจยังไม่เคยเจอกันมาก่อน คุณคิดว่าระหว่างพื้นที่แห่งการเติบโตที่คุณพยายามมอบให้ กับเสียงในหัวของทีมงานของคุณ อะไรมีอิทธิพลมากกว่ากัน ? คนในทีมคุณที่คุณมองจากประสบการณ์ก็รู้ว่ามีของ แต่ยังไม่กล้ายกมือพูดในที่ประชุม เพราะเขาอาจกำลังติดอยู่กับเสียงในหัวที่บอกตัวเองว่า “สิ่งที่เราจะพูด คงไม่สำคัญพอ” “เราไม่ใช่คนทำอะไรแบบนั้นได้หรอก อย่างน้อยก็ไม่ใช่ในเร็ว ๆ นี้” “เดี๋ยวพลาดขึ้นมา ทุกคนจะมองยังไง” ต้นเหตุของเสียงพวกนี้มันไม่ได้มาจากคุณ แต่มาจาก จิตใต้สำนึก ที่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าถูกโปรแกรมไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ใช่ บางคนเรียกมันว่า “เสียงในหัว” แต่ถ้าเรามองลึกลงไปอีก มันไม่ใช่แค่เสียงแต่มันคือ “รูปแบบการตอบสนอง” ที่สมองคุ้นชินและเรียนรู้มาแบบนั้น ในเวิร์กชอป Anatomy […]
